গল্পটো পঢ়ক চকুলো আহিব………….

গল্পটো পঢ়ক চকুলো আহিব…………..

কলেজত পঢ়া লৰা এটাই কলেজৰে ধনী এজনী ছোৱালীক চিঠি দিলে । ছোৱালীজনী খুবেই অসংকাৰী আছিল ।

চিঠি দিয়া মাত্ৰই ছোৱালীজনীয়ে লৰাজনক জুতাৰে পিটিলে আৰু প্রিন্সিপাল ও তাৰ দেউতাকক কথাটো জনালে । প্রিন্সিপালে লৰাজনক অপমান কৰি কলেজৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিলে । ছোৱালীজনীৰ বাপেকে কলেজৰে অংশীদাৰ আছিল। ছোৱালীজনীৰ দেউতাকে লৰাজনক পুলিচৰ হাতত গতাই দিলে । লৰাজন খুবেই দুখীয়া আছিল তাক থানাৰ পৰা লোৱাৰ কাৰনে কোনেও অহা নাছিল । অকল সৰু ভাই আহিছিল দেখাৰ কাৰনে । অতি বিছি অত্যাচাৰ কৰিলে পুলিচে ,মাৰিলেও । পিছে এক সপ্তা পিছত এৰি দিলে আধমৰা অৱস্থাত । কলেজ , ঘৰৰ ওচৰৰ সকলো মানুহেই অপমান কৰিব লাগিল । পিছৰ দিনা পোৱাত কলেজৰ ডাঙৰ বিল্ডিঙটোৰ তলত লৰাজনৰ মৃত দেহ বিচাৰি পোৱা গল । লৰাজনে কষ্ট সয্য কৰিব নোৱাৰি আত্মহত্যা কৰিলে শেষত । সৰু ভাই আছিল তাৰ কলিজাৰ টোকোৰা ! সি যেতিয়া জানিব পাৰি সিয় কষ্ট সয্য কৰিব নোৱাৰী মৰি গল । এই দুটা লৰাৰ কি সচাকৈয়ে দুষ আছিল নেকি????

ছোৱালীজনীয়ে কিছুদিন পিছত চিঠিখান খুলি পঢ়িবলৈ ধৰিলে আৰু চকলো বৈ আহিল তেতিয়া ।খুব বেছি কান্দিলে ছোৱালীজনীয়ে ।কিয়  ?????????????????????

চাঠিটো:-

মোৰ প্রিয় ক্লাছ ম্যাট মই দুখীয়া ঘৰৰ লৰা এইটো আপুনি জানেই । মোৰ মাৰ ইচ্ছা আছিল কাৰনে মোক কলেজত ভৰ্তি কৰাইছিল । কাৰন মই যেন শিক্ষিত হব পাৰো , বেলেকক যেন মোৰ শিক্ষাত শিক্ষিত কৰিব পাৰো । কিন্তু মোৰ মা অলপকেইদিন আগতে ঢুকাল । এতিয়া মই নিজৰ খৰচ চলাব নোৱাৰা হৈছো । পৰীক্ষাৰ ফিচ কিহেদি দিম ভাবি পোৱা নাই । মোৰ ভাইকলৈ দুখতে আছো । আপোনাৰ ওচৰত এটা অনুৰোধ ৰাখিম যদি আপোনি মোৰ ফিচ দিয়ে বা দেউতাকক কৈ ফিচ মাফ কৰাত সাহায্য কৰিব । মই পঢ়াত ভাল যদি কয় আপোনাক পঢ়াব পাৰিম আৰু নহলে কাম কৰি শূদ কৰি দিম । আপোনাৰ এই উপকাৰ গোটেই জীবনত মনত ৰাখিম । মুখেৰে কব নোৱাৰিম বুলি চিঠি দিলো ।

ভাল থাকিব , সুখত থাকিব ,আশা কৰো এই চিঠিটোৰ বিনিময়ত লৰাজনৰ জীবনৰ চৰম শিক্ষা হৈ গল ।